Informacje o istotnych postępowaniach toczących się przed sądem, organem właściwym dla postępowania arbitrażowego lub organem administracji w których spółki z Grupy ORLEN są stroną pozwaną:
 
Roszczenie Warter Fuels S.A (poprzednio: OBR S.A.) przeciwko ORLEN o odszkodowanie
W dniu 5 września 2014 roku spółka OBR S.A. (obecnie: Warter Fuels S.A.) wystąpiła przeciwko ORLEN do Sądu Okręgowego w Łodzi z pozwem o zapłatę z tytułu zarzucanego naruszenia przez ORLEN praw do patentu. Kwota roszczenia w pozwie została oszacowana przez Warter Fuels S.A. na kwotę 84 mln PLN. Żądanie pozwu obejmuje zasądzenie od ORLEN na rzecz Warter Fuels S.A. sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej wartości opłaty licencyjnej za korzystanie z rozwiązania objętego ww. patentem oraz zasądzenie obowiązku zwrotu korzyści uzyskanych na skutek stosowania tego rozwiązania. W dniu 16 października 2014 roku ORLEN złożył odpowiedź na pozew. Pismem procesowym z dnia 11 grudnia 2014 roku wartość przedmiotu sporu została określona przez powoda na kwotę 247 mln PLN. Dotychczas odbyło się kilka rozpraw, podczas których sąd m.in. przesłuchał świadków zgłoszonych przez strony. Sąd wyznaczył na biegłego do sporządzenia opinii w sprawie Uniwersytet Techniczno-Ekonomiczny w Budapeszcie. Eksperci z Uniwersytetu Techniczno-Ekonomicznego w Budapeszcie są w trakcie przygotowywania opinii.

Spór POLWAX S.A. - ORLEN Projekt S.A.

I. Sprawa z powództwa ORLEN Projekt przeciwko POLWAX o zapłatę 6,7 mln PLN, rozpatrywana przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie sygn. akt VI GC 225/19

W dniu 23 maja 2019 roku Sąd wydał na rzecz ORLEN Projekt nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym obejmujący całość dochodzonej kwoty. W dniu 27 listopada 2020 roku w sprawie zapadł wyrok, zgodnie z którym Sąd: (i) utrzymał w mocy nakaz zapłaty w całości w zakresie dochodzonej należności głównej w kwocie 6,7 mln PLN oraz w zakresie zaległych odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonych od 2 października 2019 roku do dnia zapłaty; (ii) uchylił nakaz zapłaty wydany w dniu 23 maja 2019 roku co do zapłaty części zaległych odsetek, tj. w zakresie kwoty 3 mln PLN od 11 stycznia 2019 roku do 1 października 2019 roku oraz w zakresie kwoty 3,7 mln PLN od 25 stycznia 2019 roku do 1 października 2019 roku.

Obie strony wniosły apelację od wyroku, przy czym POLWAX zaskarżył go w całości, natomiast ORLEN Projekt w części, w jakiej Sąd uchylił nakaz zapłaty co do zapłaty ustawowych odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych. Aktualnie sprawa jest rozpatrywana przez Sąd Apelacyjny w Rzeszowie pod sygn. akt I AGa 20/21. W dniu 10 listopada 2022 roku Sąd Apelacyjny ogłosił wyrok, zgodnie, z którym utrzymał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Okręgowy w całości i zasądził od POLWAX na rzecz ORLEN Projekt koszty procesu. Wyrok Sądu II instancji jest prawomocny. POLWAX złożył skargę kasacyjną od wyroku Sądu II instancji do Sądu Najwyższego. ORLEN Projekt złożył do Sądu Najwyższego odpowiedź na skargę kasacyjną POLWAX.

II. Sprawa z powództwa ORLEN Projekt przeciwko POLWAX o zapłatę 67,8 mln PLN, rozpatrywana przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie pod sygn. akt VI GC 201/19

W sprawie ORLEN Projekt dochodzi od POLWAX zapłaty łącznej kwoty 67,8 mln PLN wraz z odsetkami za opóźnienie z tytułu: (i) wynagrodzenia za wykonane prace budowlane oraz zrealizowane dostawy, (ii) bezpodstawnie zrealizowaną gwarancję dobrego wykonania umowy oraz (iii) kosztów związanych z odstąpieniem przez ORLEN Projekt od umowy. Sąd przesłuchał już w sprawie wszystkich świadków. Postępowanie zostało zawieszone do czasu prawomocnego rozpatrzenia sprawy rozpatrywanej przez Sąd Apelacyjny w Rzeszowie pod sygn. akt I AGa 20/21. W związku z wydaniem przez Sąd Apelacyjny w Rzeszowie w dniu 10 listopada 2022 r. wyroku w sprawie pod sygn. akt I AGa 20/21, w dniu 22 listopada 2022 roku ORLEN Projekt złożył wniosek o podjęcie przez Sąd Okręgowy zawieszonego postępowania. Wniosek nie został jeszcze rozpoznany.

III. Sprawa z powództwa POLWAX przeciwko ORLEN Projekt o zapłatę 132 mln PLN, rozpatrywana przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie sygn. akt VI GC 84/20

Dochodzone przez POLWAX od ORLEN Projekt roszczenie obejmuje 84 mln PLN tytułem szkody rzeczywistej oraz 48 mln PLN tytułem utraconych korzyści, które miały powstać w związku z nienależytym wykonaniem i niewykonaniem umowy przez ORLEN Projekt. Postępowanie było zawieszone na zgodny wniosek stron. W dniu 21 października 2021 roku Sąd, na wniosek POLWAX, wydał postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania. W dniu 20 kwietnia 2022 roku postępowanie zostało zawieszone do czasu prawomocnego rozpatrzenia sprawy: (i) rozpatrywanej przez Sąd Apelacyjny w Rzeszowie pod sygn. akt I AGa 20/21; (ii) rozpatrywanej przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie pod sygn. akt VI GC 201/19. W dniu 22 listopada 2022 roku Sąd Apelacyjny w Rzeszowie uwzględnił zażalenie ORLEN Projekt na postanowienie Sądu Okręgowego o zawieszeniu postępowania i wydał postanowienie, mocą którego uchylił zaskarżone postanowienie Sądu Okręgowego. W konsekwencji ORLEN Projekt złożyła do Sądu Okręgowego wniosek o podjęcie postępowania, który nie został jeszcze rozpoznany.

IV. Sprawa z powództwa POLWAX przeciwko ORLEN Projekt o zapłatę 9,9 mln PLN rozpatrywana przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie pod sygn. akt VI GC 104/20

POLWAX dochodzi przeciwko ORLEN Projekt zapłaty kwoty 9,9 mln PLN wraz z należnymi odsetkami za opóźnienie z tytułu: (i) zwrotu kosztów usunięcia i utylizacji odpadu w postaci zanieczyszczonej ziemi pochodzącej z terenu Inwestycji, oraz (ii) bezumownego składowania ziemi pochodzącej z terenu Inwestycji na należącej do POLWAX działce nr 3762/70. Dotychczas odbyło się 9 posiedzeń w sprawie. Kolejne posiedzenie odbyło się w dniu 6 lutego 2023 roku, na którym ORLEN złożył kopię złożonego przez POLWAX S.A. zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa, wnosząc o zawieszenie postępowania cywilnego do czasu rozstrzygnięcia sprawy karnej. Sąd odroczył rozprawę bezterminowo. Na posiedzeniu niejawnym Sąd rozstrzygnie wniosek stron o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego, jak i kolejny wniosek POLWAX o zawieszenie postępowania.

V. Sprawa z powództwa POLWAX przeciwko ORLEN Projekt o usunięcie ruchomości rozpatrywana przez Sąd Rejonowy w Tychach pod sygn. akt VI GC 120/20

POLWAX zażądał, aby Sąd zobowiązał ORLEN Projekt do przywrócenia stanu zgodnego z prawem poprzez opróżnienie magazynów przekazanych ORLEN Projekt celem przechowywania urządzeń i materiałów na potrzeby prowadzonej Inwestycji. Dotychczas w sprawie odbyło się sześć rozpraw. Na rozprawie w dniu 23 czerwca 2022 roku Sąd przesłuchał stronę pozwaną, dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego i odroczył rozprawę bez terminu. Biegły sądowy sporządził opinię, która została doręczona obu stronom. W dniu 13 lutego 2023 roku ORLEN Projekt złożył zastrzeżenia do opinii biegłego. POLWAX nie wniósł zastrzeżeń do opinii biegłego wskazując, że opinia jedynie potwierdza stanowisko strony powodowej w ramach tego postępowania. W dniu 28 marca 2023 roku Sąd zlecił biegłemu sądowemu opracowanie opinii uzupełniającej.

W ocenie ORLEN Projekt roszczenie jest bezpodstawne w związku, z czym Grupa nie rozpoznała rezerwy.

Technip Italy S.p.A. przeciwko ORLEN Unipetrol RPA, s.r.o.
W związku z opóźnieniem wykonania Umowy zawartej pomiędzy Technip Italy S.p.A. („Technip”) a ORLEN Unipetrol na budowę Zakładu Polietylenu w Litvinov, Technip zobowiązany był do zapłaty kar umownych za opóźnienie w wysokości 108 mln PLN przeliczone kursem z dnia 31 grudnia 2022 roku (co odpowiada 23 mln EUR). Technip nie zapłacił ww. kar umownych ORLEN Unipetrol, w związku z czym ORLEN Unipetrol wykorzystał gwarancję bankową w kwocie 98 mln PLN przeliczone kursem z dnia 31 grudnia 2022 roku (co odpowiada 21 mln EUR).

W dniu 17 sierpnia 2020 roku Technip wniósł wezwanie na arbitraż. W listopadzie 2020 roku ORLEN Unipetrol wystąpił z kompensatą pozostałych odsetek umownych z faktury wystawionej przez Technip za pozostałą część wynagrodzenia umownego: zaległa wysokość odsetek umownych za opóźnienie wynosi 8,8 mln PLN przeliczone kursem z dnia 31 grudnia 2022 roku (co odpowiada 1,8 mln EUR).

W dniu 30 listopada 2020 roku ORLEN Unipetrol złożył odpowiedź na pozew oraz zgłosił powództwo wzajemne z tytułu zaległych odsetek umownych za opóźnienie w kwocie 8 mln PLN przeliczone kursem z dnia 31 grudnia 2022 roku (co odpowiada 1,8 mln EUR).

W dniu 5 stycznia 2021 roku Technip złożył poprawkę do wezwania na arbitraż zwiększając całkowitą wysokość roszczenia do kwoty 140 mln PLN przeliczone kursem z dnia 31 grudnia 2022 roku (co odpowiada 28,8 mln EUR).

Postępowanie arbitrażowe toczyło się przed Sądem Arbitrażowym przy Międzynarodowej Izbie Gospodarczej w Wiedniu. W dniu 16 listopada 2022 roku Sąd Arbitrażowy wydał wyrok, w którym zasądził od Unipetrol RPA s.r.o. na rzecz Technip kwotę 0,04 mln PLN przeliczone kursem z dnia 31 grudnia 2022 roku (co odpowiada 0,01 mln EUR) wraz z odsetkami i oddalił pozostałe roszczenia Technip wobec Unipetrol. Ponadto Technip został zobowiązany do zapłaty pozostałych odsetek z tytułu kar umownych i kosztów postępowania arbitrażowego oraz kosztów pomocy prawnej.

Sprawa jest prawomocnie zakończona.

Zobowiązania warunkowe dotyczące Grupy ENERGA
Na dzień 31 grudnia 2022 roku zobowiązania warunkowe Grupy ENERGA rozpoznane w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym Grupy ORLEN wynosiły 260 mln PLN.

Największą pozycję zobowiązań warunkowych stanowią sprawy sporne związane z infrastrukturą energetyczną spółki Energa-Operator S.A. usadowioną na prywatnym gruncie. Grupa tworzy rezerwy na zgłoszone spory sądowe. W przypadku niepewności, co do zasadności kwoty roszczenia lub tytułu prawnego do gruntu, Grupa rozpoznaje zobowiązania warunkowe. Na dzień 31 grudnia 2022 roku oszacowana wartość tych roszczeń wykazana jako zobowiązania warunkowe wynosi 240 mln PLN, podczas gdy na dzień 31 grudnia 2021 roku ich wartość wynosiła 249 mln PLN. Biorąc pod uwagę opinie prawne szacowane kwoty określają ryzyko powstania zobowiązania poniżej 50%.

Postępowanie arbitrażowe z powództwa Elektrobudowa S.A. przeciwko ORLEN

Elektrobudowa S.A. wniosła pozew o zapłatę przeciwko ORLEN do Sądu Arbitrażowego przy Stowarzyszeniu Inżynierów, Doradców i Rzeczoznawców (SIDIR) w Warszawie (sygn. P/SA/5/2019) na łączną kwotę 104 mln PLN oraz 11,5 mln EUR. Sprawa dotyczy wykonywania umowy EPC na budowę Instalacji Metateza, zawartej pomiędzy ORLEN a Elektrobudowa.

Na powyższą kwotę składają się następujące kwoty:

1) 20,6 mln PLN oraz 7,6 mln EUR wraz z odsetkami za opóźnienie tytułem zapłaty zaległego wynagrodzenia przewidzianego w Umowie EPC - na rzecz Elektrobudowa, ewentualnie na rzecz Citibanku, w razie uznania, że w wyniku cesji wynagrodzenie należne jest Citibankowi,

2) 7,8 mln PLN oraz 1,26 mln EUR wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 23 października 2018 roku tytułem wynagrodzenia za prace dodatkowe i zamienne – na rzecz Elektrobudowa ewentualnie Citibanku jak wyżej,

3) 62,4 mln PLN wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 27 grudnia 2019 roku tytułem wynagrodzenia, o które powinien zostać podwyższony ryczałt na rzecz Elektrobudowa, ewentualnie Citibanku jak wyżej,

4) 13,2 mln PLN oraz 2,6 mln EUR wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25 października 2019 roku – tytułem odszkodowania za szkodę wyrządzona bezpodstawną wypłatą przez ORLEN sum gwarancyjnych dostępnych w ramach gwarancji bankowych – na rzecz Elektrobudowa.
W dniu 13 września 2021 roku Syndyk Masy Upadłości Elektrobudowa S.A. rozszerzył powództwo o kwotę 13,2 mln PLN i 2,6 mln EUR stanowiącą roszczenie o zwrot kwot zatrzymanych tytułem Kaucji Gwarancyjnej z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 marca 2021 roku do dnia zapłaty.

Zgodnie z informacjami opublikowanymi w Skonsolidowanym Sprawozdaniu Finansowym za 2021 rok, w wyniku wydanych orzeczeń przez Sąd Arbitrażowy, od których nie przysługiwał ORLEN żaden środek odwoławczy, Spółka zapłaciła dotychczas na rzecz Syndyka łącznie 10,01 mln PLN oraz 5,52 mln EUR powiększone o zasądzone odsetki ustawowe za opóźnienie w płatnościach. Kwoty te dotyczyły głównie zapłat częściowych umownego wynagrodzenia, jak również wynagrodzenia za prace dodatkowe.

W ciągu 12 miesięcy 2022 roku Sąd Arbitrażowy wydał następujące orzeczenia:

(I) Wyrok Wstępny (nr 4) z dnia 7 lutego 2022 roku dotyczący roszczenia Elektrobudowy o zasądzenie kwoty 0,4 mln PLN tytułem dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie Komory K-1 w sposób odmienny niż przewidywał to pierwotny projekt budowlany, w którym Zespół Orzekający orzekł, że o uznaniu tego roszczenia za usprawiedliwione co do zasady. Wyrok wstępny nie stanowi o istnieniu po stronie ORLEN obowiązku zapłaty na rzecz powoda w/w kwot, ale jest wyrazem uznania przez Zespół Orzekający, iż Elektrobudowa jest uprawniona do oczekiwania od ORLEN zapłaty za wyżej opisany zakres rzeczowy, jako dodatkowy.

(II) Wyrok Wstępny (nr 5) z dnia 15 lutego 2022 roku dotyczący roszczenia Elektrobudowy o zasądzenie kwoty 5,3 mln PLN tytułem dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie budynku Stacji Zimna w sposób odmienny niż przewidywała to Umowa, w którym Zespół Orzekający orzekł, że o uznaniu tego roszczenia za usprawiedliwione co do zasady. Wyrok wstępny nie stanowi o istnieniu po stronie ORLEN obowiązku zapłaty na rzecz powoda w/w kwot, ale jest wyrazem uznania przez Zespół Orzekający, iż Elektrobudowa jest uprawniona do oczekiwania od ORLEN zapłaty za wyżej opisany zakres rzeczowy, jako dodatkowy.

(III) Wyrok Częściowy (nr 10) z dnia 15 kwietnia 2022 roku zasądzający od pozwanego na rzecz powoda kwoty 0,5 mln PLN i 0,8 mln EUR z odsetkami za opóźnienie do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia dodatkowego oraz tytułem częściowego wynagrodzenia za dostawy urządzeń. Zasądzone kwoty objęte były wydanymi wcześniej wyrokami wstępnymi (2) i (3).

(IV) Wyrok Częściowy (nr 11) z dnia 26 maja 2022 roku ustalający, że ORLEN bezskutecznie potrącił kwotę 5,8 mln PLN i 0,4 mln EUR z dochodzonego przez Elektrobudowę wynagrodzenia w części zatrzymanej przez ORLEN. Wyrok nie jest wyrokiem zasądzającym.

(V) Wyrok częściowy (nr 12) z dnia 30 czerwca 2022 rok zasądzający na rzecz powoda łącznie kwoty 11,9 mln PLN i 2,4 mln EUR z odsetkami za opóźnienie tytułem częściowego wynagrodzenia zatrzymanego tytułem kaucji gwarancyjnej.

(VI) Wyrok częściowy (nr 13) z dnia 5 grudnia 2022 rok zasądzający na rzecz powoda kwoty 0,15 mln PLN z odsetkami za opóźnienie tytułem wynagrodzenia za wykonanie Instrukcji przygotowania instalacji do ruchu po remoncie i oddalający powództwo w zakresie kwoty 0,10 mln PLN jako pozostałej części tego roszczenia.

(VII) Wyrok częściowy (nr 14) z dnia 30 grudnia 2022 roku zasądzający na rzecz powoda kwotę 0,3 mln PLN netto tytułem dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie innej komory K-1 niż przewidywał projekt budowlany wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i kwotę 5,3 mln PLN netto tytułem dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie innego budynku Stacji Zimna niż przewidywał projekt budowlany wraz z odsetkami ustawowymi. Zasądzone kwoty, to kwoty, o których mowa była wcześniej w wyrokach wstępnych (4) i (5).

Należności główne zasądzone wyrokami częściowymi (nr 10) i (nr 12) zostały przez ORLEN zapłacone w całości na rzecz Syndyka.

Wartość utworzonych rezerw z tytułu toczącego się postępowania z Elektrobudową na dzień 31 grudnia 2022 roku wyniosła 76 mln PLN.

Zobowiązania warunkowe przejęte w wyniku transakcji połączenia z Grupą LOTOS oraz Grupą PGNiG

Poniżej przedstawiono opis istotnych zobowiązań warunkowych dotyczących spółek z byłej Grupy LOTOS oraz spółek z byłej Grupy PGNiG przejętych przez Grupę w ramach transakcji połączeń, których opis został zawarty w nocie 7.3. Zgodnie z wymogami MSSF 3 w ramach rozliczenia transakcji połączenia Grupa powinna ująć na dzień przejęcia zobowiązania warunkowe przejęte w ramach połączenia jednostek, nawet, jeśli nie jest prawdopodobne, że w celu uregulowania zobowiązania niezbędny będzie wypływ zasobów zawierających w sobie korzyści ekonomiczne. Na dzień sporządzenia niniejszego skonsolidowanego sprawozdania finansowego rozliczenia księgowe połączenia z Grupą LOTOS oraz połączenia z PGNiG nie zostały zakończone. Tym samym w kolejnych okresach sprawozdawczych nastąpi wycena do wartości godziwej opisanych poniżej zobowiązań warunkowych, jak również potencjalnych dodatkowych zobowiązań warunkowych wynikających z ryzyk regulacyjnych, prawnych, środowiskowych i innych i zostaną one uwzględnione w ramach procesu alokacji ceny nabycia w wartości godziwej przejętych aktywów netto.

Spór pomiędzy AGR Subsea Ltd. a LOTOS Petrobaltic S.A.
W marcu 2013 roku wpłynęło do spółki LOTOS Petrobaltic S.A. od spółki AGR Subsea Ltd. („AGR”) wezwanie do zapłaty na kwotę ok 6,5 mln GBP tytułem wynagrodzenia AGR z tytułu realizacji umowy na odkopanie nóg platformy „Baltic Beta”. W odpowiedzi spółka LOTOS Petrobaltic S.A., kwestionując roszczenie AGR, zaproponowała zapłatę kwoty ok. 16 mln PLN (tj. 3,2 mln GBP według średniego kursu NBP na dzień 31 grudnia 2012 roku). Przedmiotem sporu pomiędzy stronami był charakter zawartej umowy, przyczyny jej wykonania po terminie i w niepełnym zakresie, jak również zasadność dokonanego przez spółkę LOTOS Petrobaltic S.A. wypowiedzenia, a także żądania zwrotu kosztów poniesionych na wykonawcę zastępczego zaangażowanego przez spółkę LOTOS Petrobaltic S.A. do ukończenia prac (pozew wzajemny przeciwko AGR o zapłatę 5,6 mln GBP). Spółka AGR Subsea Ltd. skierowała swoje roszczenie na drogę sądową. W dniu 11 grudnia 2020 roku Sąd ogłosił wyrok zasądzający na rzecz AGR dochodzoną należność tj. 6,5 mln GBP wraz z odsetkami za zwłokę, zwrotem kosztów postępowania oraz kosztów zastępstwa procesowego, a także oddalił powództwo zgłoszone przez spółkę LOTOS Petrobaltic S.A.

Z uwagi na fakt, iż zawiadomienie o terminie posiedzenia Sądu zamykającego rozprawę oraz ogłoszenie wyroku nie zostało skutecznie doręczone pełnomocnikowi LOTOS Petrobaltic S.A., pełnomocnik spółki bez swej winy nie brał udziału dnia 27 listopada 2020 roku w posiedzeniu zamykającym rozprawę. Nie poznał także terminu publikacji wyroku z dnia 11 grudnia 2020 roku, nie stawił się na termin publikacji ani nie poznał treści rozstrzygnięcia.

Wobec pozyskanych przez Spółkę LOTOS Petrobaltic S.A. informacji – podczas posiedzenia Sądu, które odbyło się w marcu 2021 roku przedstawiono Sądowi zastrzeżenia dotyczące zdolności sądowej i procesowej AGR, jej legitymacji procesowej oraz prawidłowości umocowania pełnomocników. Wątpliwości te powstały w związku z powzięciem w marcu 2021 roku wiedzy o ogłoszeniu w dniu 25 maja 2015 roku procedury Winding-up (Upadłość likwidacyjna / likwidacja) AGR i ustanowieniu Liquidator (Syndyk / likwidator) w celu prowadzenia spraw i reprezentowania AGR.

W dniu 2 kwietnia 2021 roku spółka LOTOS Petrobaltic S.A. złożyła skargę o wznowienie postępowania w sprawie. W dniu 18 maja 2021 roku spółka LOTOS Petrobaltic S.A. zwrócił się do Prokuratury Regionalnej w Gdańsku z wnioskiem o wywiedzenie skargi o wznowienie postępowania w sprawach IX GC 811/13 i IX GC 12/15. Wpływ skargi Prokuratury Regionalnej w Gdańsku do Sądu o wznowienie postępowania w połączonych ww. sprawach nastąpił w dniu 12 sierpnia 2021 roku.

W dniu 9 grudnia 2021 roku AGR złożył wniosek o nadanie wyrokowi klauzuli wykonalności. Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2021 roku wydanym w sprawie IX GC 696/21 (wniosek o wznowienie postępowania - skarga Prokuratury Regionalnej) Sąd Okręgowy w Gdańsku wstrzymał wykonalność wyroku z dnia 11 grudnia 2020 roku objętego ww. wniosek o nadanie klauzul wykonalności. Wniosek AGR o nadanie wyrokowi klauzuli wykonalności został oddalony postanowieniem z dnia 15 grudnia 2021 roku.

Trwają obecnie czynności w ramach postępowań:

• ze skargi własnej LOTOS Petrobaltic o wznowienie postępowania (IX GC 1031/21) oraz
• ze skargi Prokuratora Regionalnego w Gdańsku o wznowienie postępowania (IX GC 696/21).

Na dzień 31 grudnia 2022 roku wartość utworzonej rezerw z tytułu toczących się postępowań wyniosła 50 mln PLN.

Rozliczenia podatkowe byłej Grupy LOTOS S.A.

W związku z połączeniem w dniu 1 sierpnia 2022 roku ORLEN z Grupą LOTOS S.A., ORLEN, jako następca prawny Grupy LOTOS S.A., stał się stroną poniższych postępowań podatkowych.

Rozliczenia podatkowe byłej Grupy LOTOS S.A. są przedmiotem kontroli celno-skarbowych prowadzonych przez organy kontroli skarbowej. W dniu 21 stycznia 2022 roku była Grupa LOTOS S.A. powzięła informację o dwóch wynikach kontroli celno-skarbowej za okres styczeń - październik 2014 roku i za okres październik - grudzień 2015 roku wydanych w dniu 7 stycznia 2022 roku. W wynikach tych kontroli zostały zakwestionowane rozliczenia podatku VAT naliczonego w spółce w łącznej kwocie 23,3 mln PLN (kwota bez odsetek). W dniu 12 kwietnia 2022 roku była Grupa LOTOS S.A. powzięła informację o wyniku kontroli celno-skarbowej za okres styczeń - grudnia 2016 wydanym w dniu 7 kwietnia 2022 roku. W wyniku kontroli zostały zakwestionowane rozliczenia podatku VAT naliczonego w Spółce w kwocie 6,5 mln PLN (kwota bez odsetek). Spółka nie złożyła korekty deklaracji VAT za wyżej wymienione okresy zgodnie z ustaleniami kontroli ponieważ stała na stanowisku, że istnieją argumenty za obraniem innego trybu rozstrzygnięcia. W związku z niezłożeniem przez Spółkę ww. korekt deklaracji VAT, organ podatkowy (Naczelnik Pomorskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Gdyni) przeprowadził postępowanie podatkowe. W dniu 29 marca 2023 r. organ podatkowy wydał dwie decyzje, w których określił zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku VAT za okres kwiecień - październik 2014 oraz październik 2015 i wykazał zaniżenie zobowiązania w kwocie 23,3.mln PLN. Spółka planuje złożyć odwołania do organu II instancji od decyzji. Spółka będzie miała również możliwość złożenia skarg do WSA w Gdańsku, a od ewentualnie niekorzystnego rozstrzygnięcia sądowego, istnieje możliwość złożenia skargi kasacyjnej do NSA.

W związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 października 2019 roku, w sprawie C-189/18 Glencore, w dniu 15 stycznia 2020 roku spółka złożyła wnioski o wznowienie postępowań, w sprawach, w których wydane zostały decyzje:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 29 grudnia 2015 roku, utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 września 2015 roku, określającą spółce zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2010 roku w łącznej kwocie 48,4 mln PLN,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 29 lutego 2016 roku, utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28
  września 2015 roku, określającą spółce zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2011 roku w łącznej kwocie 112,5 mln PLN,
• Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 25 października 2018 roku, utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Pomorskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Gdyni z dnia 19 stycznia 2018 roku, określającą spółce zobowiązanie w podatku od towarów i usług za styczeń 2012 roku w łącznej kwocie 7,3 mln PLN,

a po wznowieniu postępowań o:

• uchylenie decyzji organów podatkowych obu instancji i umorzenie postępowań podatkowych w sprawie – w zakresie postępowań za lata 2010 – 2011,
• zawieszenie postępowania do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowego – w zakresie postępowania za rok 2012, w związku z toczącym się przed NSA postępowaniem ze skargi kasacyjnej spółki.

W dniu 8 października 2020 roku Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku utrzymał w mocy decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 29 grudnia 2015 roku oraz z dnia 29 lutego 2016 roku. W dniu 23 listopada 2020 roku spółka złożyła odwołania od niekorzystnych decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku. W dniu 23 grudnia 2020 roku Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku wydał decyzje odmawiające uchylenia decyzji z dnia 8 października 2020 roku, na które spółka złożyła skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. W dniu 15 czerwca 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargi spółki na odmowę uchylenia decyzji ostatecznych w sprawie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2010 i 2011 roku. W dniu 10 września 2021 roku spółka złożyła skargi kasacyjne od wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Na dzień 31 grudnia 2022 roku Grupa wykazuje rezerwę na ryzyko podatkowe, utworzoną w związku z powyższymi postępowaniami, w wysokości 98,4 mln PLN.

Rozliczenia podatkowe spółki LOTOS Exploration and Production Norge AS
W związku z sytuacją kryzysową wywołaną pandemią COVID-19 oraz gwałtownym spadkiem cen surowców, rząd Norwegii wprowadził na lata 2020-2021 tymczasowy reżim podatkowy, który pozwalał firmom inwestującym na norweskim szelfie kontynentalnym na przyspieszoną amortyzację podatkową nakładów inwestycyjnych oraz natychmiastowy zwrot straty podatkowej z każdego roku. Dzięki tym rozwiązaniom efektywna skala podatkowa była niższa niż standardowo 78%.

Jednocześnie rząd wprowadził dodatkową regułę, mianowicie dla projektów inwestycyjnych które zostały złożone w Ministerstwie do końca roku 2022 roku i które zostaną zatwierdzone w 2023 roku, będzie można wszystkie wydatki inwestycyjne rozliczać w systemie tymczasowego reżimu podatkowego z lat 2020-2021, z małymi zmianami, co znacznie poprawia ekonomikę projektów. Dwa kluczowe projekty rozwojowe LOTOS E&P Norge – NOAKA i Trell&Trine będą objęte tą ulgą.

W grudniu 2019 roku spółka LOTOS E&P Norge otrzymała projekt decyzji dotyczącej cienkiej kapitalizacji w latach 2015-2016.We wrześniu 2020 roku spółka przekazała organom podatkowym pismo, w którym ustosunkowała się do wstępnej decyzji Urzędu Podatkowego (Oil Taxation Office - OTO) dotyczącej cienkiej kapitalizacji w latach 2015-2016, jak również odpowiedź na „zawiadomienie o odchyleniu” za kolejne lata 2017-2018. We wstępnej decyzji OTO podważa możliwość uwzględnienia w kosztach podatkowych spółki kosztów obsługi pożyczek i kredytów i różnic kursowych od finansowania dłużnego ze względu na zbyt niski poziom kapitałów własnych spółki w tym okresie. W maju 2022 OTO wydał ostateczną decyzję za lata 2015 -2016, w której wysokość domiaru podatku została określona na 170 mln NOK wraz z odsetkami.

W odniesieniu do drugiej sprawy cienkiej kapitalizacji, obejmującej okres 2017-2019, spółka otrzymała projekt decyzji w sierpniu 2022 roku, wcześniej informując o rozszerzeniu badanego okresu o rok. Na mocy projektu decyzji szacunkowa kwota do dopłaty wynosi 103 mln NOK, przy czym zdecydowana większość z tej kwoty dotyczy przychodów finansowych z różnic kursowych które wcześniej Spółka usunęła z rozliczenia. W tych latach spółka posiadała zdolność kredytową, potwierdzoną w modelach RBL wobec czego realny efekt cienkiej kapitalizacji jest dużo mniejszy niż w latach 2015-2016. Ponadto, spółka w deklaracjach podatkowych za lata 2017 i 2019 nie uznała jako podstawę do opodatkowania przychody finansowe z tytułu różnic kursowych zrealizowanych od pożyczek, w których OTO wcześniej kwestionowała koszty finansowe jako koszty uzyskania przychodu. Łączna kwota odliczeń podatkowych z tego tytułu wynosiła 88 mln NOK (52 mln NOK za 2017 oraz 36 mln NOK za 2019 rok). Na te kwoty spółka zawiązała rezerwę.

W lutym 2023 roku Spółka otrzymała dwie faktury do uregulowania dotyczące cienkiej kapitalizacji 2015-2016 roku. Ze względu na stratę podatkową jaką spółka miała w tych latach, domiar podatku został rozliczony dopiero w zeznaniach za 2017 i 2018 rok. Łącznie zapłacono 158,1 mln NOK, czyli 65 mln PLN.

Jednocześnie w dniu 31 marca 2023 spółka złożyła apelację Urzędu Skarbowego do decyzji z lat 2015-16. Jeśli apelacja zostanie rozpatrzona negatywnie spółka rozważa arbitraż sądowy. W tym samym dniu spółka złożyła pisemną odpowiedź i ustosunkowanie się do projektu decyzji w sprawie cienkiej kapitalizacji za lata 2017-2019.

Na dzień 31 grudnia 2022 roku wartość utworzonej rezerw z tytułu toczących się postępowań wyniosła 34 mln PLN.

Rozliczenia za gaz ziemny dostarczany w ramach Kontraktu jamalskiego oraz wstrzymanie dostaw gazu ziemnego przez Gazprom

W dniu 31 marca 2021 roku opublikowano Dekret Prezydenta Federacji Rosyjskiej nr 172 „o specjalnej procedurze wykonania zobowiązań zagranicznych nabywców wobec rosyjskich dostawców gazu ziemnego” („Dekret”) w następstwie którego Gazprom wystąpił do PGNiG z oczekiwaniem dokonania zmian warunków Kontraktu jamalskiego m.in. poprzez wprowadzenie rozliczeń w rublach rosyjskich.

W dniu 12 kwietnia 2022 roku Zarząd PGNiG S.A. podjął decyzję o kontynuowaniu rozliczania zobowiązań PGNiG za gaz dostarczony przez Gazprom w ramach Kontrakt jamalskiego, zgodnie z jego obowiązującymi warunkami oraz o niewyrażeniu zgody na wykonywanie przez PGNiG zobowiązań rozliczeniowych za gaz ziemny dostarczany przez Gazprom w ramach Kontraktu jamalskiego zgodnie z zapisami Dekretu.

Od dnia 27 kwietnia 2022 roku od godz. 8:00 CET Gazprom całkowicie wstrzymał dostawy gazu ziemnego w ramach Kontraktu jamalskiego powołując się na wprowadzony przez Dekret zakaz realizacji dostaw gazu ziemnego do zagranicznych nabywców z krajów „nieprzyjaznych Federacji Rosyjskiej” (w tym z Polski), jeżeli płatności za gaz ziemny dostarczany do takich krajów począwszy od dnia 1 kwietnia 2022 roku, będą dokonywane niezgodnie z warunkami Dekretu.

W odpowiedzi PGNiG podjęło działania zmierzające do zabezpieczenia interesów Spółki w ramach przysługujących jej uprawień kontraktowych obejmujące m.in. wezwanie do realizacji dostaw i respektowania warunków rozliczeniowych i in. warunków obowiązującej strony do końca 2022 roku umowy.

Do dnia 31 grudnia 2022 roku dostawy gazu ziemnego nie zostały przez Gazprom wznowione, dostawca odmawiał rozliczeń w oparciu o obowiązujące warunki kontraktowe. Zgodnie z oświadczeniem woli PGNiG z dnia 15 listopada 2019 roku, Kontrakt jamalski wygasł z końcem 2022 roku, sprawy sporne powstałe w okresie jego obowiązywanie pozostają w toku.

Roszczenie B. J. Noskiewiczów przeciwko Exalo S.A.(Exalo) o zapłatę czynszu i odszkodowanie
W dniu 9 lutego 2015 roku B.J. Noskiewicze wystąpili przeciwko Exalo (poprzednio Poszukiwania Nafty i Gazu Jasło sp. z o.o.) z pozwem o zapłatę łącznie kwoty 130 mln PLN. Żądanie pozwu obejmuje zasądzenie z tytułu opłaty za korzystanie z nieruchomości stanowiącej własność powodów (zajętej przez spółkę w celu wykonania odwiertu wody geotermalnej) oraz odszkodowanie tytułem utraconych dochodów. Powodowie twierdzą, że nieruchomość nie została im w sposób prawidłowy zwrócona po zakończeniu prac. Exalo złożyła odpowiedź na pozew. Exalo twierdzi (w oparciu o opinie rzeczoznawców), że w terminie umownym zakończyła korzystanie z nieruchomości, usunęła wszelkie urządzenia i ruchomości, teren został uprzątnięty i zrekultywowany, a co za tym idzie w sposób prawidłowy zaoferowała i wydała właścicielom nieruchomość w 2012 roku, wobec czego żądanie zarówno jakichkolwiek opłat za okres po tej dacie, jak i odszkodowania jest całkowicie nieuzasadnione. Postępowanie obecnie jest zawieszone. Pełna ocena ryzyka niepomyślnego rozstrzygnięcia może być dokonana na dalszym etapie postępowania biorąc pod uwagę argumenty Exalo. W ocenie Exalo roszczenia są bezpodstawne.

Na dzień 31 grudnia 2022 roku wartość utworzonej rezerw z tytułu toczącego się postępowania wyniosła 35 mln PLN.

Roszczenie Veolia Energia Warszawa przeciwko PGNiG Termika S.A.
W dniu 21 lutego 2018 roku do PGNiG TERMIKA wpłynął pozew o zapłatę z tytułu realizacji umowy o świadczenie usług w zakresie rozwoju rynku ciepła w Warszawie wniesiony przez Veolia Energia Warszawa S.A. do Sądu Okręgowego w Warszawie. W dniu 29 czerwca 2018 roku PGNiG TERMIKA złożyła odpowiedź na pozew, w której odniosła się do twierdzeń strony powodowej. Veolia Energia Warszawa S.A. pierwotnie dochodziła kwoty 5,7 mln PLN tytułem zapłaty z ww. umowy, a następnie rozszerzyła powództwo o 66,6 mln PLN, tj. do kwoty 72,3 mln PLN, stanowiące kolejne transze wynagrodzenia z ww. umowy. W sprawie trwa wymiana dalszych pism procesowych. W ocenie PGNiG TERMIKA umowa o świadczenie usług w zakresie rozwoju rynku ciepła w Warszawie jest nieważna, gdyż naruszała bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa. Z uwagi na precedensowy i szczególnie skomplikowany charakter przedmiotowej sprawy, ocena ryzyka niekorzystnego rozstrzygnięcia nie jest możliwa.

Na dzień 31 grudnia 2022 roku wartość utworzonej rezerw wraz z odsetkami ustawowymi z tytułu toczących się postępowań wyniosła 121 mln PLN.

Roszczenie PBG SA (obecnie w restrukturyzacji w likwidacji) przeciwko PGNiG S.A. (obecnie ORLEN SA)
Pozew wzajemny z dnia 1 kwietnia 2019 wniesiony przez PBG SA przeciwko PGNiG S.A. o zapłatę kwoty 118 mln PLN, w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w Warszawie, z pozwu PGNiG SA przeciwko PBG SA, w Wysogotowie, TCM w Paryżu oraz Tecnimont w Mediolanie (wartość przedmiotu sporu tej sprawy 147 mln PLN). Sprawy dotyczą wzajemnych rozliczeń w zakresie realizacji umów na rozbudowę PMG (Podziemny Magazyn Gazu) Wierzchowice. Podstawą roszczeń w pozwie wzajemnym jest kwestionowanie przez PBG SA oświadczeń o potrąceniu wzajemnych należności i zobowiązań dokonanych przez PGNiG SA w trakcie rozliczania umów na realizację rozbudowy PMG Wierzchowice. Etap postępowania w zakresie pozwu wzajemnego jest identyczny, jak w przypadku pozwu głównego, tzn. postępowanie dowodowe jest w toku, sąd przesłuchał wszystkich świadków oraz dopuścił dowód z opinii biegłego. Pozwani z pozwu głównego oraz powód wzajemny z pozwu wzajemnego złożyli do sądu wniosek o wyłączenie biegłego. Kolejny termin rozprawy nie został wyznaczony.

Poza postępowaniami opisanymi powyżej Grupa nie zidentyfikowała innych istotnych zobowiązań warunkowych.